Mashhur ginekolog professor shunday hikoya qilib bergan edi: «Tug'ruqxonada ilk farzand ko'rayotgan ayolning tug'ishiga nimadir xalal berardi. Qarasak, chaqaloqning boshi qalin qizlik pardasiga taqalib turgan ekan. Shu pardani qirqqanimizdan so'nggina bola bemalol tug'ildi. Bu holni ayolning eriga aytib berganimda, u ilk oqshomdan buyon rafiqasini qiz chiqmagan — nomussiz, deya o'ylab hanuzgacha iztirobda yurganligi ma`lum bo'ldi». Fikrimizni davom etishdan oldin yana bir maktubni ko'zdan kechirsak: «23 yoshga to'ldim. Mendan katta akamni ikki marta uylantirishdi. Ikkovlari ham, afsuski, qiz chiqmadi. Endi meni uylantirishmoqchi, ammo men qizlarga mutloq ishonmayman. Chunki orzularim akamnikiga o'xshab chippakka chiqishidan cho'chiyman. Yaqin bir do'stim uylanishni rejalashtirayotgan qizi bilan to'ygacha qovushib, ko'nglini xotirjam etmoqchi. Ovro'po mamlakatlarida ham yoshlar to'ygacha bir necha yillar davomida o'zlarini sinashadilar-ku?! Men ham shunday yo'l tutaymi? Qizlik pardasidan mosuvo bo'lgan ayrim buzuqilar nomus belgisini ba`zi do'xtirlar yordamida tiklab olishlari rostmi?»