2018-yil 20-aprel Bo’stonliq tumani -Ovsin, eshitdingizmi? Bugun ertalab soydan odamlarning o’ligini topishibdi. -Voy tavba, o’zi asrasin. Nimalar deyapsiz? Rostanam shunaqa bo’liptimi? -Ha, ertalab Abdurahim ota nabiralari bilan qo’ylarini haydab qirga ketayotgan ekan. Soydan o’tishayotsa to’rt-besh joyda itlar yig’ilib olib bir-biri bilan talashgancha nimanidir g’ajishayotganmish. Boboning ikkita bo’ribosari itlar tomonga yugurib ularni quvib solibdi. Abdurahim ota borib qarasa, odamning o’ligi yotganmish. Badanlari ishib ketgan, buning ustiga itlar g’ajib tashlaganidan erkak yoki ayolliginiyam bilib bo’lmasmish… Ikki qo’shni ayol o’zaro suhbatlashib turishgan paytda ularning suhbati mavzusi bo’lgan tanalar morgda turli hujjatlarni rasmiylashtirish va noma’lum odam bo’lib ko’milishdan iborat qismatlarini kutib yotishardi. 2018-yil 1-yanvar tungi soat 04:30. Polsha Tog’lar etagidagi o’rmonzorda joylashgan chang’i klubiga qarashli mehmonxona tun qo’ynida ohista mudramoqda. Bir necha soat avval yangi yilni kutib olgan odamlar dong qotgancha uyquda. Mehmonxonaga olib keluvchi o’rmon orasidagi yo’lning ikki tomonidagi va bino yo’laklaridagi chiroqlargina yoniq. Osmondagi to’lin oyning mayin nurlari qalin qor ko’rpasida kumushdek tovlanmoqda. Besh qavatli inshootning uchinchi qavatidagi yagonagina derazadan nur ko’rinib turardi. Ushbu xonaning eshigi oldidaan o’tayotgan qorovul ichkaridan chiqayotgan ayol va erkakning ehtirosli ovozlariga biroz quloq solib turdida, miyig’ida kulib qo’ygancha yo’lida davom etdi. “O’h-ho’, bu yerda bayram hali ham avjida-ku, ha mayli, biron narsani sindirib qo’yishmasa bo’ldida. Qolganiga men javob bermayman. O’zlari qanday xohlashsa, shunday yashashsin,” – hayolidan o’tdi soqchining. Ichkarida esa erkak va ayolning ovozlari tobora balandlashib borardi. Xonada mushakdor, 45-50 yoshlar chamalik erkak 38-39 yoshlardagi baland bo’yli, ko’kraklari katta, tundek qora sochlari beligacha tushgan, ingichka qoshlari qora ko’zlari ustida ipdek tortilgan, sutdek oppoq badani tirsillab turgan ayolning lablariga lablarini bosgancha, qo’llari bilan ko’kraklarini siqimlab ezgancha sikardi. Birozdan keyin erkakning harakatlari tezlashdi, ayolning oyoqlari esa uning belidan o’tkazilib bir-biriga chirmashdi, nozik qo’llar keng yelkalar aralash yo’g’on bo’yindan quchdi. Mana, nihoyat so’nggi bir ikkita qattiq-qattiq siltashlardan so’ng ayolning ichiga issiqqina suyuqlik otilib kirdi, shundan so’ng am devorlari torayib asbobdagi oxirgi tomchi “qaymoq”ni ham siqib chiqardi. Vazifasini bajargan “jangchi” asta-sekin “janggoh”da uyquga keta boshladi, daraxtga o’ralgan chirmovuqday pahlavonning badaniga yoqishgan oyoqlar va qo’llar ham bo’shalib tushdi. Ikki yalang’och odam shiftga qaragancha chuqur-chuqur nafas olib hansirashib divan ustida yotardi. O’n daqiqalardan so’ng ayol o’rnidan turdi, stol ustidagi sochiq bilan amidan oqib chiqqan spermani artdi-da, polda yotgan qizil, shoyidan bo’lgan tungi ko’ylagini yelkasiga tashladi. Xona burchagida turgan shkafdagi shishalarning biridan ikki qadahga vino quyib, divanning oldiga kelib birini bu tungi xojasiga uzatdi-da, uning yoniga o’tirib oyoqlarini ustma-ust qo’yib qo’ydi. “Tinggg” cho’qishtirilgan shishalarning jarangi tinib ulgurmay qadahlar bo’shadi. Ikkinchi qadah ham ichilib, uchinchisi quyilgach erkak ayoldan so’radi: -Ismiz nima? -Nargiza – javob berdi ayol tabassum qilgancha ko’zlarini ehtirosli suzib, - siznikichi? -Qahhor. Qayog’dan keldiz buyoqqa? -Toshkendan. -Toshkenlimisiz? -Yo, asli …danman, hozi Toshkenda yashiman, birinchi o’ynashim qizim tug’ilgan paytda uy bilan propiska obergandila. O’shandan keyin qaytib ko’rmadim ulani. Bir kuni kechqurun o’rtolari “erim” allaqachon qiya bo’b ketganini etib qodila. Shundan keyin ula bilan yashadim, bir yilcha o’tib uniyam teyiga suv quyvorishdi, anig’i esimda yo, lekin nechchidir yilga qulog’ini ushab ketti. Undan keyin hich kim bilan uzo voht billa bo’madim, bir oy, oshib borsa bir yarim oy. To’g’riside, jinni bo’bmanmi ikki oylab billa yurib?! Ayni o’ynab-kuladigan paytim bitta qo’toga qaraaab o’tirishim keremi? Xullas, shu paytgachon nechtasi bilan bo’ganimmi o’zimam bilmiman, harholda uncha-muncha voenkomatdegi urologam Mandan kamro qo’to ko’rgan bo’sa kere. Lekin hadib sikishuvirsayizam bo’masakan, shaxsan o’zim uncha-munchasiga qoniqmiydigan bo’b qoldim. -Bugunchi? -O, Qahhor aka, bugun shunaqengi mazza qildirdiiiz, huddi adamla selkammi ogan paytlarida qanaqa mazza qigan bo’sam shunaqa mazza qildim o’ziyam. -Boya, qizim bor didizmi? -Hm, shunaqa. Bitta qizim bor. Yoshi adashmasam 18 yoki 19 bo’lishi kere. Ikki yil avval Ch…degi y…dik kollejga kiritib qo’ygandim, o’tkan yili borib o’qituvchisiminan gaplashdim, uyiga taklif qildi, bordu, ko’rdu, gaplashdu. Ammo lekin haqqiqiy errkagakan. Gap bilan bo’b kech tushganini bilmi qobmiz, yotib qola qolin dib taklif qildi, mayli dib qoldim. Kechasiminan xizmatimmi qilib ertalabgacha mayizde qib qo’ydi. Nonushta payti: -Nargizaxon, qiziz Lobar judayam qobiliyatli, uni fan olimpiadasiga olib chiqmoqchiman, - diydi. -Yaxshi, Mandan nima yordam?-didim. -Musobaqaga qatnashish uchun yaxshilab tayyorlanish kerak, kollejda bunga sharoit yo’q, shuning uchun Lobar bilan darsdan keyin shu yerda shug’ullanmoqchimiz. Qizingiz ham bir-ikki marta keb ko’rdi, unga ham kollejdan ko’ra shu yer ma’qul bo’ldi. “Shaharri chetrog’idegi tinch joyakan, kollejdegiga o’xshab har kim eshiyyi taqillatib halqit bermidi, “ – deb aytdi. -Nimayam dirdim, hamma ishshi boshlab bo’psilaku. Agar kuchila yetsa, kechasi bilan uxlamasdan shug’ullanselayam roziman, faqat charchab qomela, ora-orada damam ob turila. Shundan keyin Lobarri bir oyga yaqin ko’rmadim. Yilli ohirigachanam ko’rsam ikki haftada bir ko’rardim yoki yo. Bu yil ismi qizil diplom oladiganlani orasida birinchi o’rindekan. Bir oy avval yana o’qishiga borgandim. Bu safar direktori bilanam gaplashdim. Uyam Lobarri rosa maqtadi. “Qizizzi qanchalik tirishib o’qishini bilaman. O’tgan yili ko’p marta domlasini uyiga borib o’zimam ko’rib kelganman. Bu yilam uch-to’rt marta borib ko’rdim. Kechadan oldingi kuniyam borgandim, harakatlari judayam yaxshi, “ – diydi. Eh-he, gap bilan bo’lib vaqtam o’tib ketiptiku, tong otay dib qopti. Mayli manam odamla uyg’onmasidan xonamga chiqvola qoli. Ha etgancha, bugun Toshkenga ketaman, sizchi? -Yo, man ikki haftadan keyin qaytaman. Iloji bo’sa raqamizzi berib ketomisizmi? Toshkenda ko’rishib qolarmiz balki… Nargiza atayin tayyorlab kelganmi, yoki doimo yonida olib yuradimi, harholda xalatining cho’ntagidan kichkina vizitkani olib, Qahhor akaning qo’lidagi bo’sh qadahga tashladida, yana bir bor ehtirosni qo’zitadigan qarashlar-u tabassum bilan Qahhor akaga qarab qo’ygancha xonadan chiqib ketdi.