Mashina töxtadi. Erkak orqa eshikni ochdida Irodaga boyagi ikki qutichani berdi. Mashina ketishda davom etdi. Oradan bir hafta ötdi. Iroda öziga kela olmasdi. Turmush örtog'ini yonida bölganida esa, ösha mash'um kun yana qaytarilayotgandek tuyilar edi. Shu sabab ham u eridan özini olib qocha boshlagandi. Qaynonani javrashlari ham endi Irodani qulog'iga kirmasdi. Közlarini bir nuqtaga qadagancha, jim yurardi xolos. Ichida esa, qattiq o'rtanar, nima qilishni bilmas edi. Bu ahvolini ko'rib, ovsini bir kuni uni chetga tortida, gaplashib oldi. "Iroda bilasizmi, men xam sevib turmush qurganman. Ammo ahvolni bilasiz, xech narsaga imkon yo'q. Meni xam o'z orzularim bor. Iltimos qilaman, bunday yurmang. O'zingiz uchun bo'lmasa, xech bo'lmasa men uchun iltimos sizdan. Eringiz o'sha kuni nima bo'ldi deb so'radi. Aytishicha o'sha kundan beri o'zgarib qolgan ekansiz. Iroda, iltimos men uchun bunday yurmang. Iltimos qilaman! Shu vaqt uyga, mexmonlar keldi. Bu, Irodaning ota onasi edi. Ular nixoyat qizini turmush qurganini tan olib, uni ko'rgani kelishgandi aslida. Xursand bo'lishi kerak bo'lgan Irodani bo'lsa, ko'ngliga qil sig'masdi. Hamma dasturxon ustida kulishib suxbat qilishardi. Faqat u yerda Iroda yo'q edi. Bir maxal, Elmurod Irodani chaqirdi. Ovozi chiqmadi. Ikki marta, uch marta chaqirdi. Ammo javob ovozi kelamdi. Elmurod sekin o'rnidan turib, xotinini qidirishga tushdi. Ammo u uyda emas edi. Shunda xamma yig'ilganlar, uni qidira boshladi. Ko'chadan, qo'ni qo'shnilardan. Ammo hech qanday foydasi bo'lmadi. Ko'chada o'ynab yurgan bir bolakay, Elmurodni yoniga kelib, kelnoyim jar tomonga ketdilar, deb aytdi. Irodani uyidan sal pastroqda katta jar bor edi. Jar, shu qadar katta ediki, uni tubi ko'rinmasdi. Uydagilar sekin jar tomonga yo'l olishdi. Jarga yaqin qolishganda, Irodani ro'molini topib olishdi. Ro'mol yerda yotardi. Elmurod yugurdi. Jarni uchigacham bordi. Ammo u yerda Iroda yo'q edi. Jarni boshida bir narsa yaltiraganini ko'rgan ovsini, sekin borib yaltiragan narsaga qo'l cho'zdi. Bu o'sha tilla uzuk edi. Ovsini bildi nega bunday bo'lganini va Iroda qayerda ekanini. Sekin pastga qaradi. Hech narsa ko'rinmas edi. U o'lgan dedi, ovsin o'ziga o'zi. Irodani o'lganini bilsada, ammo uydagilarga xech narsani ayta olmasdi. Oradan bir kun o'tib, Irodani yo'qolganlar ro'yxatiga qo'shishdi. Elmurod bo'lsa, har kuni uni izlar, ammo topolmas edi. Qaydan ham topsin, axir u o'lgan. O'lganini bilgan odam esa, hech qachon bu gapni ayta olmaydi. Bu ibratli hikoya sizga yoqadi degan umiddaman. Hikoyani avtori menmas. Xato va kamchiliklari bo'lsa oldindan barchangizdan uzr so'rayman. Alloh o'zi bizni nafs balosidan asrasin. Shuni unutmangki: Bu dunyoda barcha gunoh kechirilishi mumkin. Ammo xiyonatmas...!