Muallif: Ghoul “So’nggi pushaymon-o’zingga dushman” Asbobini ushlagancha shokka tushib ammasiga baqrayib turgan Dostonni Nafisa bor kuchi bilan tepib, karavotidan dumalatib yubordi. “Yo’qol” deb baqirgach to’zg’igan sochlarini yuziga bosdi. Xo’rligi oshib ko’z yoshlari quyilib kelardi. Bo’lgan voqeadan hali o’ziga kelmagan Dostonning xayolida ammasi yoshligidan o’z qo’lida katta qilgan davrlar o’tdi. Doston boshini quyi solgancha xona eshigini tashqaridan yoparkan ko’zlaridan qator yoshlar dumalab tushdi. Nafisa u ketgandan keyin ham anchagacha yig’lab o’tirdi. O’zi istamasa ham Nodirning xayoli Nafisada bo’lib qoldi. Nimalarni o’ylayotganini tushunmas, xuddi o’smir yigitlardek ko’rinayotganidan xunobi oshardi. U Nafisani hamkasblaridan so’raganida ular bir-biriga ma’noli qarab, Nafisaning mehnat ta’tilida ekanini va istasa telefon nomerini berishlarini aytib hazillashib qo’yishdi. Masxara bo’lsa ham Nodir bosiqlik bilan qizning raqamini oldi. Lekin qo’ng’iroq qilishga yuragi betlamay yurdi. Nafisa bo’lib o’tgan ishdan so’ng Dostondan umuman o’zini olib qochar, endi Doston ammasining qo’lini tirsagidan yuqorisini ko’rmas, vaholanki shundoq ham oldingi hislariga qaytishni also istamas edi . Amma-jiyan gaplashish uqoda tursin bir-birlarining ko’zlariga qaramay, qaray olmay yurishdi. Bu holat Dostonga juda qattiq ta’sir qildi. Uning yurak-bag’ri ezilar har gal ammasining xafaqon chehrasiga ko’zi tushganida qalbi vayron bo’lib vidoni qiynalar edi. U ammasidan qanday uzr so’rashni bilmay hijolatomuz holatida yurar, endi har kun kollejga borib uyga opasidan keyin kelardi. -Salom bu Nafisaxonning telefon raqamlarimi? -Ha, men. Uzr kim bu tanimadim? -Men Nodirman. Nihoyat jur’at topib qo’ng’iroq qilgan Nodir Nafisa bilan iliq suhbat qurgach bahri-dili ochildi. Bu betakror ayol uni o’ziga rom qilganini tushunib yetgandi. O’rtalaridagi kelishmovchilik o’z-o’zidan unutilib u voqeani yodga olishdan uyalishdi. Bir-ikki marta ko’rishib gaplashgach, Nodir Nafisaga ko’nglini ochdi. Nafisa ham yosh qizlardek noz-firoq qilmasligiga aql yetib, uyingizga odamimni jo’nataman deganiga azadorlikchi dedi astagina va ular 2 oycha kutishga kelishib olishdi. Uyiga playstation o’ynab sal keyinroq qaytishga odatlanib qolgan Doston ammasi bilan opasi kulib gaplashishayotganini ko’rib biroz yengil tortdi, biroq hali yuragidagi g’ashlik tarqamagan edi. Oxir-oqibat ammasidan uzr so’rashga qaror qildi. Nafisaning otpuskasi tugashiga ikki kun qolganda Doston o’qishiga bormadi. Soat 10 larda xonasidan chiqib, ammasining eshigi oldida turib qoldi. Taqillatgach, Nafisa eshikni ozgina ochib uning ortida berkinib turdi -Senga nima kerak? -Amma, men haligi, anavi iltimos meni kechiring… Doston boshqa gapirolmay bo’g’ziga nimadir tiqilgandek bo’lib boshi egiklicha turib qoldi. Dostonning pushaymon holatini ko’rib yurgan Nafisa biroz jimlikdan so’ng gap boshladi. -Seni amma sifatida kechirdim jiyan. Lekin senga ikkinchi onadek bo’lganimni unutganingni kechira olmayman. Endi boraqol yig’lama, axir sen erkaksan-ku. Bugungi kun uchun Nafisa alohida tayyorgarlik ko’rar edi. Yuvinib chiqqach, anchagacha o’ziga ich kiyimlar va ko’ylak tanlab o’tirgan mahal Doston kelib o’z uzrini aytdi. Biroz xafa bo’lsada Nafisaning ko’ngli xotirjam tortdi, yana o’z ishida davom etdi. Kiyingach salonga otlandi. Axir bugun Nodir bilan alohida uchrashuvlari bor! Ayolning ortidan kvartiraga qadam bosgan erkak eshikni yopdi-yu oldinga talpinib, uni quchoqlab oldi. Tim qora sochlaridan to’yib nafas olarkan, sochlaridan o’pib bo’yinlariga labini bosdi. “Nodir aka” degan so’zdan boshqasini aytolmagan Nafisa chuqur hansiradi. U qornidan mahkam quchgan baquvvat qo’llar ustiga o’zinikini qo’yib ojiz harakatlar bilan chiqmoqchi bo’ldi. Ammo bu lahzalarni o’zi ham bir oy kutgani uchun indamay tek qotib ehtirosga berildi. Ikki kishilik yotoqqa qizni asta qo’ygan erkak romantik bo’salar hadya etib, butun badanini ko’ylagi ustidan silab, ko’ylakni yuqoriga ko’tardi. Ko’ylakni yechishga yordamlashib yuborgan Nafisa Nodirning nigohlari qizil siynabandda ajib to’lqinlanib turgan oppoq, katta ko’kraklarga yeb qo’ygudek qarayotganidan o’zgacha zavq olar, erkakning sochidan silab labiga talpinar ekan, qo’li uning ko’ylagi tugmalarini yechishga harakat qildi. Yarim yalang’och Nodir endi hirs bilan ayolning siynabandini yechib, bo’liq siynalar uchiga labini bosib, yosh bolalarcha asta tortdi. Ayoldan chiqqan yoqimli tovushlardan ilhomlanib, bir qo’li bilan birini qo’yib birini ezsa, lablari, tillari bilan ham xuddi shu ishni navbat bilan takrorlar edi. Bunga sari kayfdan sarhush bo’layotgan Nafisaning tursiki namlandi. Erkak ko’kraklarni erkalash barobarida biroz boshini yuqorilab ayol bilan o’pishdida qo’lini sonlar orasi, naqd am lablarining o’rta chizig’iga qo’ydi. Entikib ketgan ayol u bilan yutoqib o’pisharkan ihhlab hansirab qoldi. Ikkovlarining ham sabrlari tugagach Nodir avval o’zini keyin Nafisani tezda ich kiyimlardan xalos etdi. Namlanib tayyor bo’lgan avratning “bo’rsiqdek hurpaygan” lablari ustiga asbobini qo’ygancha boshini surkab namlar ekan, o’pishgan holda qalin olatni biroz kengaygan amga asta suqdi. Yettinchi osmonda uchgan qiz beixtiyor erkakning qalin lablarini ojiz tishlab turib holsizlanib qoldi. Asbobini “asaldon”devorlari qisib kengayotgani uchun Nodir biroz shu holda turdi. Shaytonlab qolgan Nafisa ikki daqiqada o’ziga kelgach asta sekinlik bilan yana boshlanayotgan lazzatdan o’zini bilmay ohlab yotar, borgan sari tezlashayotgan xirsday erkakning sochlarini silagancha uni ko’kraklariga bosib ovozini yoqimli tonda balandroq va erkin chiqardi. Qaynoq va tor amga o’zining qalin asbobi kirib chiqishidan, qolaversa ehtirosli tovushlarning qulog’I ostida barilla yangrashidan to’lqinlanib kuchli va tez harakatlanayotgan erkak ayolning qinini o’z urug’i bilan to’ldirib hansirab qoldi. Bu unutilmas lazzatbaxsh kechada yana ikki marta qovushgan sevishganlar tong yorishishidan uch soatcha oldin tiniqib orom olishni boshlashdi. Xotiniga yil to’lgach kelasi ikki oyda boshqa yaqinlik qilmagan Nodir Nafisani o’z nikohiga oldi. Nafisa ham dono kelin sifatida qaynonasining mehrini qozonib, erining farzandlarini o’z farzandidek ko’rib osuda hayot boshladi. Ayni kamolga yetgan yoshlarida bir biriga ko’ngil qo’ygan ikki yarim qalbning birlashuvidan baxti to’kis oila yaraldi. Ammasi bilan bo’lib o’tgan dilxiralikdan so’ng undan yig’lab uzr so’ragan Dostonning yelkasidan tog’ ag’darilib o’zining kelajagi orzu-umidlari haqida o’ylay boshladi. Endi u o’z nafsini bo’ysundirish, o’zini turli mashg’ulotlarga band qilish uchun o’quv kurslariga qatnar, nufuzli oliygohlardan biriga qabul qilinish uchun tinmay dars tayyorlar edi. Harakatda-barakot degandek o’zi istagan o’qishiga qabul qilindi, mutaxassisligi bo’yicha qunt bilan ilm oldi. Jamiyatda o’z obro’-e’tiboriga, martabasiga ega bo’ldi. Yoshligidagi beboshligini yodga olmaslik uchun ayollar bilan yaqinlik qilmay, sevib-sevilib oila qurdi. Biroq chimildiqqa kirgach, dadillik uchun ozgina alkogol iste’mol qilsa ham xotiniga yaqinlashganda, uning tanasidagi hayajoni titroqqa aylanib, o’sha jirkanch voqeada yangragan ammasining ovozi qulog’iga takror quyilib, shokka tushishiga oz qoldi. Sal o’zini qo’lga olgan bo’lsa ham asbobi turmagach xotinini erkalab, ehtiroslantirib uning qizligini qo’li bilan olganini o’ziga sezdirmay qonni matoga surtib nomini oqladi. O’sha kundan e’tiboran Doston zamonaviy fikrlashi,ziyoli ekanligi uchun ham o’z holatini tushunib yetdi. U seksopatolog, psixiatrning qabuliga borib muolaja kurslarini o’tashdan or qilmadi. Jufti halolining yuziga oyoq qo’yib boshqa ayollar bilan ham tajriba qilishga harakat qilmadi. Xotini Noila ham aqlli, tushungan, qolaversa erini jondan ortiq sevgani uchun eriga dalda bo’lib sabr bilan kutdi. Umr daraxti bergan sabr mevasi esa mana ikki yil deganda Noilaning eriga qo’chqordek o’g’il tug’ib berishida namoyon bo’ldi.