Ayol ham asta o`zini tutib oldi va yigitdan bir qadam ortga suruldi. - Hech qachon, hatto adashib ham men tomon qo`l cho`zma... - ayolni ko`zlarida qahr, nafrat uchqunladi, - Sen o`ylagan ayollar toyifasidan emasman. Yevropa havosidan nafas olayotgan ayol bo`lsam ham, aslim o`zbek ayoliman. Oylam bor, erim, bolam... - Unda borib bolanga qara, eringni ko`nlini ol. Hozir na seni, na boshqani ko`rgim yo`q, yo`qol qorangni o`chir... - Yaramas, insofsiz ekansan, hozir to`pponcham bo`lganda peshonangdan otardim! -dedi ayol barmoqlari bilan to`pponcha shaklini yasab yigit tomon uqtalgancha. - O`ldiraman degin? - Ha sen shunga loyiq ekansan... -dedi ayol jahil bilan. - Qo`lindan keladi, birgina buyrug`ing bilan, o`lib ketar ekanmanda!.. O`limim oldidan ohirgi tilakni berasanmi? Ayol bu esdan og`gan qotil, qiziqroq tilak aytar deb o`yladi. - Aytaqo, agar qo`limdan kelsa!.. - Baribir o`lib ketsam, sirlarimni o`zim bilan olib ketaman. Bir yaxshilik qil, men bilan birga bo`l, ko`nglimni hushla... - Nima? - Hech yo`q, nozik joylaringni ko`rsat! Bu so`zlardan ayolni qoni qaynab, ko`zlari katta-katta ochilib ketdi. Lekin yigitga indamadi, eshikni qattiq qoqib, qorovulga eshikni ochishni buyurdi va chiqib ketdi... Yigit xonani boshiga ko`tarib qah-qah urgancha qoldi. Uning maqsadi yolg`iz qolish edi. Bu o`zini mafiyani qizi qilib ko`rsatgan vatandoshi bilan esa, umuman gaplashishga hohishi ham istagi ham yo`q edi. Aslida qo`pol inson emas, shunchaki undan qutulish uchun, unga bu bemani so`zlarni aytgandi... Ayol zarda bilan tez-tez yurib chiqib ketdi. Ko`nglida qasos o`ti uchqunlay boshladi. Italyalik balan bo`yli, ham shafyor, ham hossoqchi vazifasini bajaruvchi yigit mashinani orqa o`rindig`ini ochdi. Ayol mashinaga o`tirdi va italyan tilida soqchi yigitga buyurdi, ``VILLAGA!`` deb. Ayol qizarib, bo`zarib ketardi. Anovi esdan og`ganni aytgan so`zlaridan, xonadan chiqayotganda eshitilgan uning kulgusidan, xunobi oshardi. Izzat ikron, birovdan yomon so`z eshitmagani uchunmi, yigitni ohirgi taklifidan, o`zini horlangan, g`ururi toptalgandek his qildi. Qahrdan hatto qovoqlari ham titrardi, sumkachasini ochib yashirin, bo`lmachasidagi kichikkina to`pponchasini qo`liga oldi. Qurolini jangovor holatga keltirdi. Ruldagi soqchi yigit xushyor tortib, oynacha orqali, orqa o`rindiqqa tez-tez ko`z tashlab qo`ydi, buyruq kutib. Ammo ayol shoshilmasdi. Balki boshqa birov bu gaplarni aytganda tab tortmay unga ziyon yetqazgan bo`lardi, boshqa birovning qo`li bilan bo`lsa ham. Ayol birdam o`yga tolib qoldi, yigit atayin g`ashiga tekkanini tushunganday bo`ldi. Asta miyg`ida jilmayib qo`yarkan, qurolini joyiga soldi. Sumkachasidagi bir bo`lak chamasi bir yarim yil avvatlgi, mahalliy gazetaning bir bo`lagini qo`liga oldi. - Buruno ortga qaytamiz... -dedi ayol. Ruldagi yigit so`zsiz itoat qildi va mashinani ortga qaytardi... Farruh o`ychan, temir panjarali derazadan tashqariga qarab turgandi. Temir eshikning shiqirlab ochilishi, hayolini buzdi. Ortiga o`grildi, yana o`sha ayol... Farruh unga ``Yana nega kelding!!!`` deganday, savolumus termuldi. Ayol asta unga yaqinlashdi va qo`lidagi gazeta bo`lagini tutqazdi. Farruh gazetaga ko`z yugurtirdi. Gazetadagi maqola taxminan bir yarim yil avvalgi sondan. Maqolada, rashk tufayli qallig`ini otib o`ldirgan qotil. Yashirinish uchun, yaxtada o`rta yer dengiziga qochib ketgan va falokat tufayli, qanchadur vaqt dengizda qolib ketgan. Qirg`oqqa chiqqanida, g`ayri oddiy orol haqida so`zlagan va mahalli matbuot tomonidan esdan og`gan deya taxmin qilingan, oqibatta haqiqatdan esdan og`di degan tashhis bilan ruhiy kasal mahbuslar uchun mo`ljallangan turmaga yotqizilgan... Maqola o`sha esdan og`gan mahbus haqida, yani Farruh M...ov haqida edi... - Farruh birgina savolimga javob bera olasanmi? -ayol yigitni ko`zlariga tikildi, - Faqat birgina savol! Bo`ldi keyin ketaman, seni boshqa bezovta qilmayman... - Ayt!... - Quyuq bulut ostida, ko`k rangli yog`du bormidi? Yigit biroz o`ylandi. - Ha... Lekin men bu haqida so`z ochmagandim... Ayol ko`p narsalardan habardorligini bildirish uchun, manoli jilaydi. Ammo vada berganidek yigitni tinch qo`yish uchun, chiqib ketishga shaylandi. - Shukrona to`xta! -dedi yigit, ayol to`xtadi. - Sen kimsan? - Men!!! Ayol bu savolga javob bergan edi. Yigitga hayyor bo`lib qaradi. Yigit esa bu hildagi qarash manosi tushunganday, savolni to`g`irladi. - Sen menga kimsan? Ayol savol mazmunini tuyguncha bir on o`yga toldi. Asta jilmaydi. - Do`st... Javobdan qoniqqan yigit chehrasidan mannunlik ko`rindi. - Vaqt topib yana yonimga kelasanmi Shukrona? - Kelaman... Albatta kelaman... * * * * * Kiravatida shiftga qarab yotgan Farruh asta qaddini ko`tardi. Ko`zlari yarim qisilgan, diqqatti e`tibori temir eshikda. Ko`ngni kutilgan kun kelganday, allanechuk hovliqadi. Nihoyat eshik echildi. Oradan uch kun o`tib, yana o`sha yurtdoshining salomini eshitdi... - Assalomu a`laykum... - Va`alaykum assalom... -yigit o`rnidan turib, deraza tomon yurdi va kiravatiga ishora qildi, - Marhamat... Ayolning yuzida, kiyinishida avvalgidek, maqtanchoqlik, sohtalik yo`q. U odatiy, etaklari uzun libosda. Avvaldigek kravatga yastanib emas omonat o`tirdi. Ayol, yigitni jim turib qolganini ko`rib o`zi gap ochdi, futbol olamida bo`layotgan, yangiliklar haqida gapira boshladi. - Haya Farruh, hozirgi Milan jamoasini bosh murabbiyi, avval shu kulubda o`ynagan ekan. Filippo Inzagi, xabaringiz bormidi? - Futbol haqida gaplashgim yo`q! -dedi yigit. - Unday bo`lsa qay bir mavzuda, suhbatlashamiz? - ayol o`rnidan qo`zg`oldi, - Yolg`iz qo`yishimni istasangiz, ketaqolay! - Ketma... Iltimos men bilan suhbatlash... Ayol yana joyiga o`tirdi. Jurnalist bo`lgani uchun, boshida o`nlab savollari bor edi. Ammo yigitni o`zi yorilishini kutib, arang tilini tiyib kutardi. Ortiqcha gapirib tashlamaslikka urunardi. Kutganidek yigit asta ko`nglini ocha boshladi. - Samimiy inson ovozini eshitishga zorman... -dedi hursunib qo`yarkan. - Hechkim yonizga suhbatlashgani kelmaydimi? - Kelishadi juda ko`p... Biroq hechkim menga ishonmaydi, meni begunohligimga ishonishmadi. Hatto otam ham, meni qotil deb biladi... -yigit mahzun derazaga turmulgancha uzoq turdi, - Shukrona, ayting faqat o`z manfatini ko`zlagan inson bilan so`zlashib bo`ladimi?... - Yo`q albatta... - O`zing ham, senga yordam beraman deding, qoanday yordam bermoqchisan? Nima uchun va nimaga? Keyin yog`du haqida qayoqdan bilasan? - Avval aytganimday qo`lim uzoqqa yetadi. Otamning yolg`iz qiziman, har qanday istagimni bajaradi... Istasangiz siz odamlar nazlida o`lasiz, keyin esa boshqa qiyofada, boshqa odam bo`lib yashashingiz mumkun... Jarrahlik rivojlangan... Yordam bera olaman... - - Keragi yo`q, o`zligimcha qolganim maqul... - yigit miyg`ida kulib, uyoqdan bu yoqqa yura boshladi, - Tajubdama, nima uchun, biror manfatsiz menga yodam bermoqchi bo`lyabsan? - Balki bu taqdirimizga yozilgandur! - Taqdir... Juda qiziq, negadur senga ishongim kelyabdi... Menga aytginchi shula haqida qayerdan bilasan? - Inson bor ekan, u olam sirlarini bilishni istaydi. Bu yo`lda u izlanadi, qidiradi hatto fazoga uchadi, dengizga shung`iydi... Onamda bor bo`lgan olamga qiziqish mening vijudimga singib ketdi. Onam kupgina sirli hududlarga bo`lgan ilmiy izlanishlarni moliyalashtirdilar. Onami yuqullaridan ilhomlandim, o`zimni nimalarga qodir ekanligimni bilgim keldi. Hatto bu yo`lda jurnalistika sohasida o`qidim ham. Aynan shu kasbim tufayli, sizni topdim. Meni qiziqtirayotgan narsa o`sha siz bo`lgan orol... Shu haqida bazi malumotlarni qidirdim, ko`pgina afsona, cho`pchaklarni o`rganib chiqdim... - Demak shuhrat istabsanda? - Avvaliga shu istak bilan yonizga kelgan edim... Endi esa yo`q... - Nima uchun, fikring o`zgardi? - Rosti, sizni qotil deb o`ylagan edim. Osonogina ichidagilarni bilib olaman deb o`ylagan edim... - Bila olganingdan nima foyda? Men aytgan orol hech bir haritada yo`q ekan. Uni, hech bir suniy yo`ldosh ham topa olmagan... Bekorga shov-shu ko`rganing qoladi... - Muddiy taminotda muammom yo`q, bemalol tekshirib ko`ra olman... Bordiyu biror ish chiqmagan taqdirda ham, yaxshi bir kitob uchun mavzu bo`lishi mumkun... -ayol jilmaydi, - Yo`q demang Farruh... - Mayli u holda yodimda uzoq qolishingga to`g`iri keladi... Avval bu voqeagacha bo`lgan davirni so`zlab berman... - Jon deb tinglayman... - ayol kiravatga yaxshilab joylashib oldi, - Eng boshida so`zlang... SITSILYA OROTLIGA SAYOHAT... FARRUH: - 18 yoshimga qadar, ota onam bir joyda muqum yashamas edilar... Goh O`zbekistonda bobomnikida, goh Italyada turli shaharlarida yashar edilar. To otam Farhod M..ov, Italyada birga o`qigan do`stlari Lorenzo Pereni, Demetrio Ballardinilar bilan katta bir Karparatsiyaga asos solmagularigacha... Bolaligim bobom va buvimni yonida o`tgan. Qo`rqmay ayta olaman, ularning hayot saboqlarida to`yingan bilim buloqlaridan yaxshigina chanqoq qondirdim. O`sha kezlari, endigina o`n sakkizni qoralagan, yoshlik, g`o`rlik tinch qo`ymadigan, shirin orzular qanotida uchuadigan yigitcha edim. Ota-onam yonlariga chaqirishdi, men esa ular tomon qanot qoqdim. Anig`rog`i samalyotda uchdim... ITALYA qanday go`zal shahar, bektakror. Niyapilidagi naq saroyga o`xshash kattakon villada ota-onam bilan yashay boshladim... Shahar naqadar go`zal, shu bilan birga makru-hiyla makoni. Undagi, qudratli kuchlari, yaxshi ahloq-odob egasini ham hiylalar ila o`ziga chorlaydi. Tungi shahar, chiroqlarining porlob turishi, yuraklarga sevilgan ko`zlarning ishvali boqishidan kam tasir qilmaydi... G`o`rligim sabab, bir onga bobom o`g`itlari yodimdan chiqarib, ko`pgina ahloqsiz ishlar qo`l urdim... Jozo tariqasidan yana ota-onamdan uzoqqa badarg`a bo`ldim. Otam Londinga o`qishga yubordilar. Bilim olishim davomida, bobomning o`gitlari menga juda qo`l keldi. O`zbekimning, ahloq-odobi, har yerda hurmat-izzat topishimda bosh dastak bo`ldi. A`lo baxolarda o`qishni tamomlab, O`zbekistonga qaytdim... Bobom yaratgan, kattakon olmazor bog`lar, so`lin maskanlar, bokira tabiyat, mehribon bobo va buvijonlarim.. Albatta yoshlikdagi muhabbatim, men yoqtirgan, Muhabbat ismli qiz... Davomi bor... Muallif: -MAJNUN-