Havoning issiqligidan chidolmay, boshidagi rangi o'chib ketgan shlyapasini yuziga tashlagancha, azim tut daraxtining tagida salqinlab yotgan Usmon mayin va shirali ovozdan cho'chib ketdi va shlyapasini qo'liga olib tepasida turgan Saodatni ko'rdi. Saodat ham hamma qatori ishlab, bir o'zi bir ot-aravada 5 kmlik masofaga 10 tacha qopni kuniga 3-4 marta tashisa ham ishidan nolimaydigan, ishchan va mehnatsevar ayol edi. Uni ayol desak ham biroz noto'g'ri bo'lar, sababi u endigina 23 ga chiqqan, 41-yilning fevralida turmushga chiqqan bo'lib, 4 oy o'tar o'tmas, eri urushga ketib qolib, tunlarni yolg'iz ko'z yoshiga cho'milgan yostig'ini quchoqlab o'tkazadigan juvon edi. U ham ko'pchilik ayollar kabi, g'alaba yaqinligini kutar, bir kuni eri urushdan qaytib, yana bag'riga qaytishiga ishonardi. U kolxoz brigadirining kelini bo'lib, Usmon bilan sinfdosh-do'st bo'lgan Abubakirning xotini edi. Tarozibon Usmon istar istamay o'rnidan turdi va Saodatga yaxshilab e'tibor bera boshladi: uning badanini ter bosib, uniqqan va yupqa pushtirang ko'ylagi badaniga chippa yopishgan, yaxshilab e'tibor bergan kishi, olmadek dirkillab turgan ko'kraklarni old tarafidan ko'rishi mumkin edi. Saodat qorachadan kelgan bo'lsada, baribir latofatli va qomati ham har qanday erkakni tanasini qizdiradigan edi. Usmon o'rnidan turdi-da, aravadagi qoplarni tushira boshladi. Bir tarafidan ko'tarayotgan Saodatning ko'ylagi har egilganida, pastga tushganicha, ikkita Eron olmadek osilib turgan ko'kraklari Usmonning jonini qiynay boshladi. 4-qopni tushirishayotganda qarshisida erkak kishi borligini sezgan Saodat, ko'ylagini yoqasini to'girlab qo'ydi. Ammo baribir istardimi, yoqmi baribir qopni olish va taroziga qo'yish uchun egilganida, ko'kraklar o'zini namoyish etmay qolmasdi. Hijolat tortgan Saodat o'ziga qarab kulib turgan Usmondan tez uzoqlashgisi keldi va ishi ko'pligini bahona qilib, aravasini haydab ketib qoldi. Biroz dam olishini maslahat bergan Usmonga rad javobini berib jo'nab qoldi. Ancha uzoqlashgach Usmon shimi ustidan uyg'ongan va ozgina suvi oqqan asbobini to'g'irlab qo'ydi-da, Saodatga qarab: - Senimi shoshmay tur. Harir ko'ylak kiyib emchagingni ko'z ko'z qilasan! Hali bir baqirtirib sikayki, hali bir emchaklaringda tishlarim izlarini qoldiray-ki, ering urushdan kelib siksa ham mening oldimga kelib sikishimni iltimos qilasan... Saodatni ko'z ostiga olib qo'ygan Usmon kech bo'lishini sabrsizlik bilan kuta boshladi. Qolgan kelgan aravakashlarni ham sovuqqonlik bilan kutib oldi. Aksiga olib hech ham vaqt o'tmasdi, va nihoyat uning ish vaqti tugadi va Usmon kutgan vaqt ham keldi. U ikki oyog'ini qo'liga olib kolxoz idorasi tomon yo'l oldi. Yo'lda ketar ekan xatto shoshilganidan bitta toshga qoqilib, yiqilibham ketdi. So'kinganicha o'rnidan turgach, yana yo'lida davom etdi... U kolxoz idorasiga kirib borar paytda quyosh botgan, ammo hali ko'chalar yorug' edi. -Bu paytda rais joyida bo'larmikan? - deb o'yladi ichida. Ha mayli bir kirib ko'raychi, - deb fayedan chapga qayrilib uzun yo'lakdan yura boshladi. Raisning xonasi yo'lak ohirida o'ng tarafda bo'lib, ikki xonadan iborat edi. Kirgan joyida, to'g'ridagi stolda kotiba o'tirardi va o'ng tarafda yana bir xona bo'lib, unda rais o'tirardi. U birinchi xonaga kirar ekan kotibaning yo'qligini ko'rdi. Raisning eshigi ustida esa "yopiq" degan qog'oz yopishtirilgan edi. Hafsalasi pir bo'lgan Usmon endi orqaga qaytmoqchi edi, ayol kishining mmmmh degan ovozidan cho'chib ketdi va orqasiga qaytdi. Eshik tirqichidan poylar ekan, g'aroyib manzaraga guvoh bo'ldi: Eski jun gilam to'shalgan yerda kotiba Zamiraning ko'ylak lozimi yotardi. U stol ustida yalong'och holatda yotgancha raisning bo'ynidan qo'lini o'tkazib olib kayfdan inqillardi. Raisning esa ikki qo'li Zamiraning emchaglarini ezgancha, qo'togini Zamiraning jundor amiga tez tez kirgizib chiqarardi. Buni ko'rib bir zum hayratlangan Usmon o'zini bosib oldi va yana uyg'ongan asbobini shimi ustidan uqalay boshladi. Ko'z o'ngida real erotik sahnani ko'rayotgan Usmon bundan zavqlana boshladi. Rais bilan bir paytda bo'shandi-da, cho'ntagidan dastro'molini olib spermani artib tashladi. Bu vaqtda Zamira kiyimlarini kiyib olib, to'g'irlash bilan band edi. Usmon tezda tashqariga qaytib chiqdi-da, 5 daqiqadan keyin yana qaytib kirdi. Bu vaqtda kotiba o'z joyida bo'lib, qog'ozlarni titish bilan band edi.... Hm hmmmm. Bundayin qattiq yo'taldan cho'chib ketgan kotiba qarshisida turgan Usmonni ko'rdi-da, hayratini yashirmay Usmonga so'z otdi: - O'linge, qo'rqitib yubordingiz. - Rais buvam o'zlaridamilar. - Har doimgidek. Usmonning jonli "seks" ko'rganidan habari yoq kotiba o'zidan xursand bo'lib, ichida "yaxshiyam vaqtida tugatganimiz yoqsa sharmanda bo'lardik" deya ichiga tuflab qo'ydi. Nayzaboz Usmon esa: "Ha qanchiq, menga aytganinga "xolis xizmat" ni o'zim ham bajarardim" deb ichida o'ylagancha, kotibaga jilmayishini sovg'a qilib raisning xonasini, taqillatib, ichkariga kirdi. - Rais buva mumkinmi... - Iye Usmonboy keling. Nima gap sog'liklar yaxshimi? - Ha hammasi joyida. - Nima gap. Hammasi joyida bo'lsa qanday shamol uchirdi? - Shu desangiz, rais buva mendek erkak turganda, ayollar erkaklarning ishini bajaryaptida. Saodat kelinni aytaman brigadirni kelini. Bechora bir o'zi bitta aravada. Kunu tun tinim bilmaydi. Uni ko'rib meni erkaklik nafsoniyatim qo'zidi. Ha tarozibonlikni, ana Mahkam ham uddalay oladi. Bir oyog'i yoq bo'lsada, har holda oson ish. Shu men Saodat kelinga yordam berib, u bilan bitta aravada ishlasam degandim... Bechora rosa qiynalyapti. - Qanday bo'larkan, dadang menga seni tarozibonlikka qo'yishimni aytgandi. Qiynalib qolmasin deb.. - Ahir bilagimda shuncha kuch bo'la turib, daraxt soyasida cho'zilib yotsamu, zaifalar bir o'zi ikki kishini ishini bajarsa, nomusga tegarkanda... - Ha malades o'g'il bola ,- dedi rais. -Yaxshi o'ylabsan lekin. Meni ham shu kelinga rahmim keladi. Bir o'zi shuncha ishni qilyapti. Mayli ertadan sen unga yordam beraqol... Niyatiga erishgan Usmon qilgan ishidan xursand edi. Ana bir o'q bilan ikki quyonni urdi. Birinchidan endi Saodat uning qo'lida, bugunmi ertami qachondir niyatiga erishadi. Ikkinchidan rais ham uni endi hammaga maqtab, "qahramonligini" hammaga ibrat qilib ko'rsatadi. Kechasi yaxshi uxlolmagan Usmon o'zicha ertangi kunga rejalarni tuza boshladi.. Xo'roz qichqirig'idan uyg'ongan Usmonga avvaliga turish unchalik yoqmadi. So'ngra yangi "ish" olganligi esiga tushib sapchib o'rnidan turdi-da, kiyimlarini apil-tapil kiygancha nonushta ham qilmay ko'chaga otildi. Qishloq chetidagi bug'doyzorga qarab chopar ekan, yarim yo'lga yetganda 300 metrlar uzoqlikda ketayotgan ot aravaga ko'zi tushdi. U yugurgancha "Saodaaaat" deya baqirdi. Saodat orqasiga qarar ekan qo'lini silkitib kelayotgan Usmonni ko'rib to'xtab turdi. Usmon unga yaqinlashdi-da, aravaga chiqib olib: - Kelin, endi biz bir aravada ishlaymiz. Rais buva kecha meni shu "lavozim"ga tayinladi. - Yaxshi o'zi bir o'zim zerikayotgandim... Birinchi kuni unchalik esda qolarli bo'lmadi. Ammo Usmon o'zini jentelmenlardek tutib, Saodatning qo'lini sovuq suvga urdirmadi. Hamma ishni o'zi qildi. Chunki "plan A" ga ko'ra, birinchi navbatda uning ko'nglida yaxshi taasurot qoldirishi kerak edi. Oldinlari o'rnidan zo'rg'a turib, xaltaning bir tarafidan omonatgina ushlaydigan Usmonning, og'ir bo'lishiga qaramay katta qopni bir o'zi ko'tarishini ko'rgan Saodat boshida hayron ham qoldi. Bora bor Usmon Saodatning nazdida haqiqiy erkak bo'lib shakllandi. Shu tarzda kunlar ketidan kunlar o'tardi. Usmon va Saodat sirdosh-do'stlarga aylanishdi, Qabih niyatiga yetish uchun shoshilmay, sabr qilayotgan Usmon ham unga sirdosh, do'st, aka rolini qoyilmaqom qilib bajarardi. Oradan bir haftacha vaqt o'tdi. Ular odatdagidek kunni boshlashdi. Tushlik vaqtigacha 2 marta bug'doy tashishgach, dala shiyponida tushlik qilishdi. Yana aravalariga bug'doy ortishgach, omborxona tarafga qarab yo'l olishdi. Yarim yo'lga yetganda Usmon endi vaqti kelganini tushundi va chanqaganini bahona qilib, aravani tut daraxti soyasida qoldirdi-da, Saodat bilan birga sal pastroqdan oqib o'tadigan daryo tarafga yura boshlashdi. Chanqog'ini qondirishgach, biroz atrofga nazar solishgach Usmon daryoning narigi tarafidagi jiydazor tarafga qaradi-da, - Quyon, quyon.. deya baqirdi. - Qanaqa quyon? - Ana jiydazorga kirib ketdi. Yuring uni tutib olamiz, go'shti rosa shirin bo'ladi. - Ahir bizni omborda kutishyapti... - Ha kutishsa kutishar. Shuncha ish qildik birov rahmat dedimi? Orden berishardimi, yuring 15 daqiqa vaqt ketadi. Uni ushlab ortga qaytamiz. Kechqurun men pishiraman va birga baham ko'ramiz. Nimadandir ko'ngli g'ash Saodat istar istamay lozimini tizzasigacha ko'tardi va muzdek daryo suviga tushib narigi tarafga o'tdi. Ular jiydazorga kirishdi. Ammo "quyon" dan darak yo'q edi. Ular quyonni qidirib jiydazorning qoq markaziga yetib kelishdi. - Usmon aka, qani quyon? - Bilmadim qochib ketibdimi? - Essiz, shuncha vaqt. Bo'ling qaytdik. - Shoshmang shu yerda biroz o'tiraylik. - Ahir... - E sizgayam qoyil qomadim. Nuqul ish ish deysiz, mundoq o'tiring qani ozroq dildan suhbat quraylik. Istar-istamay, o'tirgan Saodatning ko'ngli g'ash edi. Uning hayolida ikki xil fikr charx urardi: - Nahotki hozir u menga tashlansa? Ahir baqirganim bilan hech kim eshitmaydi... Yoq u bunday qilmaydi. Bir haftadan beri birgaman. Ammo ortiqcha harakat qilmadi-ku, u yaxshi odam... - Saodat bilasizmi, ancha vaqtdan beri sizga bir narsani aytmoqchi edim. - Nima ekan? - Men sizni sevib qoldim. - Boringe, hazilingiz qursin. Uyalmaysizmi shunday hazil qilgani. Eshitmadim deb hisoblayman. - Bu hazil emas chin. - Ahir meni erim bor. U urushda bo'lsa ham qaytadi... - Ana Jamilani ham eri bor edi. Ammo u Doniyorni sevib qoldi va qochib ketdi. Sevgi gunoh emas. Men Jamila va Doniyor tarafdaman. Qiziq, bir necha kundan beri davralarda Jamilani qanchiq, jalabga chiqargan Usmon endi maqsadiga yetish uchun o'z fikrini inkor qilayotgan edi. - Nima meni siz bilan qochib ketishimni istayapsizmi? - Yo'q. Jamila va Doniyorni men ko'rib qolmaganimda ular qochib ketishmas, pinhona uchrashaverishardi. Ammo men bilib qolganimdan so'ng ular chiday olishmay qochib ketishdi. - Siz nimani ko'rib qoldin.... Gapini ohiriga yetkazolmagan Saodatning ustiga zarb bilan Usmon o'zini tashladi. Uni ustiga o'zini tashlagancha qo'llarini ikki qo'li bilan mahkam ushlar, butun og'irligini uning ustiga tashlab, uni quchog'idan chiqib ketmasligi uchun tirishardi. U pala partish tagida yig'layotgan Saodatning yuzlaridan va bo'yinlaridan o'par edi. Saodat har qancha tipirchilamasin baribir, kuchli erkakning tagidan chiqib ketolmasdi. Uni ancha o'pgach, Usmon o'rnidan turdi-da, Ko'ylakni bo'ynigacha ko'tarib, lozimni tizzagacha tushirdi-da, anchadan beri ezishni istagan emchaklariga ikki qo'li bilan yopishdi. Emchaklarni ham har ko'yga soldi: qattiq qattiq ezardi, ikkisini bir biriga urib, bilqillashini tomosha qilardi, tili bilan soskalarini, ariqchasini qitiqlardi, emchaklarni so'rardi tish izlarini qoldirib tishlardi. Bundan ehtiros olayotgan Saodat ham o'zini bo'sh qo'ydi. Emchaklardan zerikkan Usmon endi qo'lini amiga olib bordi. Amini shilimshiqligini ko'rib, vaqti yetganini fahmladi va turib turgan qo'togini chiqarib qizni ami atrofiga ishqaladi. Unga bu ish yoqib qolib, ancha vaqt amini lablariga tekkizib ishqalardi. Chidolmagan Saodat esa qo'li bilan qo'toqni amiga to'g'irladi va tiqishini buyurdi. Qizni yana asabiga o'ynash uchun aytganini qilmay, yana ozroq aylantirdi-da, bor bo'yicha tiqib yubordi. Anchadan beri amiga qo'toq kirmagan Saodat ehtirosdan ohhh devordi. Usmon ikki oyogini ushlagancha, qo'togini zarb bilan kiritib chiqarardi. Ular bo'shanishgach, Usmon spermalarni yerga to'kar ekan, hayoli joyiga tushgan Saodat nima qilganini faxmladi va yig'lamsirab: - Nima qilib qo'ydiyiz? dedi. - Qanchiq, boya kayfdan baqirib yotuvdingku, endi bo'lsa mazgini sikasan. Aytib qo'yay, endi mening xizmatimni qilasan, yoqsa, men seni butun qishloqqa sharmanda qilaman... Usmon kiyimlarini kiygancha ketib qoldi. Qiyshiq jiyda tagida esa kiyimlarini qo'liga ushlab olgan, yalong'och holatda nima qilib qo'yganini, 5 daqiqa lazzatni deb eriga hiyonat qilganini, astoydil qarshilik qilganida, Usmon hech nima qila olmasligini endi tushunayotgan Saodat alamdan xo'ng xo'ng yig'lar edi.. Ertasi kuni taqdirga tan berib, Saodat "yangi sarguzasht"larga o'zini tayyorlab chiqqan Saodatga kechagi voqealar sal bo'lsada yoqqandi. U qilgan ishidan bir afsuslansa, bir o'zini ovutardi: - Ha menga nima qibdi. Juda yomon ish qilganim yoqku, Jamilaga o'xshab qochib ketganim yo'q. Ha bir marta hiyonat qildim. Buni hech kim bilmadi. Ammo baribir Usmon akam sikkanlarida, emchaklarimdan ezganlarida mazza qildim deya kechagi voqealarni eslab bir kulib qo'ydi. Erining quchog'ida endi endi seks lazzatidan bahramand bo'layotgan bu juvon, birdaniga erini urushga jo'natib, nimagadir tashna bo'lib qolgandi. Bu bo'shliqni kecha Usmon to'ldirdi. Agar yana u taklif qilsa yo'q demaydi. Ammo birozdan so'ng fikri tiniqlashib yana o'ylay boshladi: - E baribir noto'g'ri ish qildim. Juda yomon ish qildim. Sharmandaman. Baribir ming qilsam ham bu ishni qilmasligim kerak edi. Bitta eri urushga ketgan menmi? Qanchadan qancha ayollar yashayaptiku... Afsus. Ko'za baribir sindi. Endi nima bo'ladi? Usmon menga foxishadek munosabat bildiradi... Ha mayli bo'lar ish bo'ldi... U ertalab aravasi bilan ishga chiqar ekan, Usmonni biroz kutib turdi. Yarim soat deganda Usmon ham keldi va g'ayritabiiy ko'rina boshladi. - Assalomu alaykum... - Va alaykum assalom, kelin yaxshimisiz. Uydagilar yaxshimi? Charchamayapsizmi? - Yaxshi rahmat.... Usmondan bunday shirin muomalani kutmagan Saodat uyalganidan nima deyishni bilmasdi. U kutganidan boshqa muomala olgach, yana Usmon uning nazdida qahramonga aylandi. "Demak sevadi. Kechagi qilgan ishidan afsusda. Mening ham qalbimda unga nisbatan nimadir bor. Kecha o'zi aytdiku, sevish gunoh emas deb. Ana Jamila va Doniyor bir birini sevdi va kurashdi. Hozir ular baxtli. Qara, xatto eslagisiyam kelmayapti kechagi voqeani..." Shuni aytishsa kerakda ayollar kalta o'ylaydi deb. (Balki bu soddalikdir. Balki bu ishonuvchanlikdir. Balki bu kaltafahmlikdir. Balki bowqa narsadir. Bilmadim, bilolmadim. Ayollarning qalbini, falsafasini bilmayman, tushunmayman.) Afsuski, Saodatning ko'nglida kechayotgan fikrlar Usmon uchun zid edi. Usmon rejasi xuddi o'zi o'ylayotgandek keyayotganidan shod edi. Uning rejasiga ko'ra endi Usmon yana o'zini avvalgidek tutadi, xuddi qilgan ishidan pushaymondek. Saodat esa uning harakteriga qoyil qoladi. Natijada, unga bo'lgan mehri oshadi. Oldin o'zi kuch bilan ochgan "yo'llarni" Saodatning o'zi ochib berishi kerak edi. Usmon yana avvalgidek mehribon, kamgap va shirinso'z Usmonga "aylandi". Saodat ham andishani saqlagan holda u bilan kam gaplashardi. Ammo bu oradagi devor bir haftada yiqildi. Endi Saodat chindan ham Usmonni sevib qolgandi. U shuningdek Ohirgi marta Usmondan olgan cheksiz ehtiroslarni yana tanasida tuyishni istardi. Buning uchun nima qilish kerak? Ha, albatta.... Ertasi kuni ertalab Saodat o'rnidan turar ekan, diqqatni tortadigan kiyimlarini sinchiklab qaray boshladi. Afsuski urush sababli uning sanoqligina kiyimlari bor edi. Ularning hammasi ham bir xil uslubda tikilgan edi. Ularning orasidan qizlik paytida kiygan, hozir biroz kichikroq kelib qolgan oq yupqa paplin matosidan tikilgan, tiqilib turadigan, dumbalari va ko'kraklarini taranglashtirib, yaxshilab qaralsa tanasi va ko'kraklarining soskalarini namoyish qiladigan ko'ylakini va lozimini kiyib oldi. U o'ziga yana bir qarab olgach, aravasi bilan tashqariga ravona bo'ldi va ko'chaning boshida Usmonni kutib turdi. Usmon har doimgidek yarim soatlardan keyin keldi. U kelishi bilan Saodatga razm soldi: U har doimgidan boshqacha edi. - Bunday kiyimlar kiyib olgan ekanmi, demak u ham nimadir bo'lishini xohlayapti. Quvonchini sezdirmay, bug'doyzorgacha borib yuklarni ortishdida, lom mim deyishmay yo'lga chiqishdi. Yana o'sha tanish tut daraxti.... - Usmon aka, chanqadim... Ichida nimalar kechayotganligini tashqariga chiqarmayotgan Usmon "jentelmenlarcha": - Xo'p kelin, mayli hozir pastga tushamiz. Men ham chanqaganman. - Oh jalapcha, men abetgacha sabr qiluvdim. Shuni aytishsa kerakda, ayollar hech ham chidolmaydi deb. Mayli qani nima bo'larkin, , - deya uning ortidan ergashdi. Ular pastga tushib, chanqog'ini qondirisharkan "kutilmaganda"Saodat engashaman deb suvga yiqilib ketdi: -Usmon aka, yordam bering... Usmon ham kiyimlari bilan o'zini to'pigigacha keladigan suvga tashladi va suv ichidagi jononning belidan ushladi. Muzdek suv ichida beliga tekkan qo'ldan Saodat ohhh devordi. Usmon ham hammasini tushunib yetdi va xo'l bo'lgan ko'ylagi ustidan butun tanasini massaj qila boshladi. - Jonim birov ko'rib qoladi. O'zimizni joyimizga boraylik... - Xo'p shirinim. Ular ust boshlari xo'lligiga qaramay jiydazor tarafga keta berishdi. Markazga yetishgach, baquvvat jiyda shoxlariga xo'l bo'lgan barcha kiyimlarini ilib qo'yishdi va ular bir biriga yutoqib bo'sa hadya qila boshlashdi. Ularning yutoqqan qalblari go'yo butun borliqni unutgandek, tinmay bo'sa olardi. Saodatning muzdek qo'llari Usmonning orqasini massaj qilish bilan band bo'lsa, Usmonning baquvvat qo'llari Saodatning kallamdek keladigan, ko'rgan kishi havas qiladigan emchaklarni ezish bilan band edi. Tarang qo'toq qorniga ishqalanaverib azob bergan Saodat boshqa chidolmadi: - Jonim tezroq bo'ling tiqing... Usmon ham paysalga solmay Saodatni jiyda daraxtiga suyab qo'ydi-da, bir oyog'ini ko'tarib, qo'togini amiga keltirib tiqib yubordi. Bir qo'li esa uning emchaklarini ezish bilan band edi. Butun borliqni unutgan Saodat bor ovozicha baqirardi: - Immmmh ohhhhh ayyyy uuugggghhh jonim asalim begim sevgilim. O'zimni shunqorim. Chuqurroq. Ohhh uhhh. Bundan kuch olayotgan Usmon ritmni tezlashtirardi. Borib borib ikkalasi ham ehtirosning cho'qqisiga yetishganida Usmonning butun tanasi qizib ketdi va bo'shanib yubordi. Usmon sperma Saodatning ichiga ketsa nima bo'lishini bilmasdi. U hali uylanmagani uchun, ichiga to'ksa nima bo'lishini tushunmasdi ham. Tajribali Saodat esa ehtirosdaligidan nima bo'lganini payqamadi ham. Ular biroz o'ziga kelishgach, yana o'pishib yotishdi. Bu vaqt ichida Usmon Saodatning ikki emchagini o'ynash bilan o'tkazdi. Usmonning qo'tog'i Saodatning sonlariga tegib taranglashgach, Saodat qo'liga qo'toqni oldi. Ishqalab yaxshilab turg'izgach, yerga yuztuban yotib, ikki oyog'ini ikki tarafga kerdi. Uning ustiga yotgan Usmon qo'togini amiga to'g'irladi va tiqib yubordi. Ohhhh. Ahhhh uuuuhhh ayyy ooyyyyy uuuuuu vaaaaaay jonim. Saodat tinmay dodlardi. Ikkinchi res bo'lgani uchun uzoq davom etgan aloqadan Saodatning ami ko'karib ketdi. Ular endi qurigan kiyimlarini kiyib olib, yana ishga ravona bo'lishdi.... Endi ular haqiqiy sevishganlarga o'xshashardi. Har kuni tanish tut tagida ot aravani qoldirib, o'zlari "chanqoqlarini qondirish uchun" pastga tushishardi va tanish jiydazorga o'tib ketishardi. U yerdan bir soatlarcha o'tib, qaytishardi. Albatta bu hol uzoq davom etishi mumkinmas edi... Ajoyib tunlarning biri. Abdujamil brigadirning xovlisi. Hamma supada ovqatlanish bilan mashg'ul. Saodat ham shular jumlasidan. Navbatdagi qoshiqni og'ziga solar ekan, uning butun ko'ngli aynib, yuragidan tepaga ko'tarildi. Qo'li bilan og'zini berkitgancha xammom tarafga chopdi. Bir necha daqiqadan so'ng xammomdan rangi dokadek oppoq bo'lgan Saodat chiqib keldi. - Ha kelin tinchlikmi? - Tinchlik, ota, -zo'rga javob berdi u. - Tushlikda go'ja ichuvdim. Shu yoqmadi shekilli. - Ha mayli. Onasi, kelininga chalop qilib ber. Ko'ngil aynishi qoladi. Bechora issiqda ishlayapti. Bu odatiy hol. Xato qilganini tushungan Saodat xonasiga kirdi va oynaga qaradi. Uning yuzida aytarli tasvirlaydigan jihat yoq, qonlari yoqolib, oppoq bo'lib qolgandi. -Nahotki, nahotki. Derdi u. Endi nima qilaman? Sharmanda. Men ham qochib ketaymi Jamilaga o'xshab. Xa shunday qilaman. Erim qaytadi yoki yoq. Har holda Usmon akam meni tushunadi. U meni sevadiku, ertaga Usmon akamga hammasini aytaman, u bilan esa qochib ketamiz. Farzandimiz tug'iladi, baxtli yashaymiz deya qornini silab qo'ydi. Ertasi kuni Saodat odatdagidan boshqacha bo'lib chiqdi. Har safargidanda xursand edi. U har doimgi joyda turar ekan, Usmonning kelishini kutib turardi. Va nihoyat Usmon keldi. U keldi va juvonning kayfiyati yaxshiligini ko'rib sababini so'radi. - Ha xursandsan? - Juda yaxshi yangigim bor.-Nima ekan? - Yaqinda ko'payishamiz. - Nima ering kelyaptimi? - Yoq xomiladorman... Usmonning tanasidan sovuq ter chiqib ketdi. Uning vujudi muzlab, tanasi yengillashib qoldi. Xuddi Saodat hozir yanglish aytadigandek, yoq uzr adashibman deydigandek unga iltijoli boqib: - Aaaaa? Dedi. - Tushunmadingizmi? Ota bo'lasiz yaqinda. - Kallang joyidami men qanaqasiga ota bo'laman? - Xazillashyapsizmi? Sizdan boshqa kim ham bo'lardi... Usmon hech nima deyolmadi. Uning miyasi ishlamay qoldi. - Usmon aka, keling biz ham qochib ketaylik. - ... - Bu yerda bizni hech kim tushunmaydi. Ana Bishkekka ketamiz, yoki Toshkentga. Ha Toshkentga. Axir Toshkent non shaxriku, och qolmaymiz. O'sha yerda yashaymi, mazza qilib, uchalamiz. Nima deb javob berishni bilmayotgan Usmon. - Ha bir ilojini qilarmiz. Hozircha hech nima qilmay tur. Men ishlarimni hal qilib olay, ketamiz. - Xo'p... - Haligi meni so'rashsa kasal ekan degin. Buguncha o'zing ishlay qol. Men bir chorasini topaman. Uni yana ishontirgan Usmon endi undan qanday qutulishni bilmasdi. Aylantirsa ham, o'rgiltirsa ham hech tayinli fikr kelmasdi. U baland jarlik yoqalab uyiga qaytar ekan, ko'ngli hijil edi. Undan qanday qutulsa? O'ldirsachi? Yoq yoq bo'lmaydi. Balki o'zi qochib ketsa? Yoq bu ham bo'lmaydi. Ketsa hor bo'ladi. Shundogam urush bo'lsa, hech kim unga ko'zini uchirib o'tirgani yoq. Tan olmasachi? Ha shunday qiladi. Isbotlashni talab qiladi. U shu hayollar og'ushida jar yoqasiga kelib qolganini sezmadi. Uning navbatdagi qadami, butun hayoti mobaynidagi so'ngi qadami ekanligini sezmay ushbu qadamni bosdi va bir muddat osmonga parvoz qildi... Aaaaaaaaaaaa.... Toshdan toshga urilib, butun tanasi tanib bo'lmas darajaga kelgan Usmon jar tubida o'lik holda yotardi. Nachora, NAYZABOZning qismati shu bo'ldi..... Saodatning ko'ngli hotirjam bo'ldi. Ular yaqin orada ketadi. Toshkentga ketadi. U yerda birorta uyga yoki xujraga joylashishadi. Usmon ikki hissa ishlaydi. Saida esa qo'lini sovuq suvga urmay bolasini tugadi. Keyin ishlari yurishib, hovli sotib olishadi. O'sha yerda ishlab, muqim qolishadi... U shirin shirin hayollar og'ushida, omborxonadan bug'doyzorga qaytib keldi va u yerda hech kim yoqligini sezdi. Biroz vaqt o'tgach uzoqdan bir kishining halloslab yugurib kelayotganini ko'rdi va shuning yo'liga chiqib turdi. Bu kishi kolxoz suvchisi edi. - Ha tog'a assalomu alaykum. Nima gap? Hech kim yoq? - Eshitdingmi Usmon jardan yiqilib o'libdi. Qishloqda ikkita Usmon bor. Biri nayzaboz Usmon, ikkinchisi Sadriddin traktorchining katta o'g'li Usmon. Saodatning yuragi hapqirib so'radi. Ichida tinmay duo qilardi: - Sadriddin tog'ani o'glimi? - Yo'q........ Tamom. Saodatning orzulari chilparchin bo'ldi. Eh berahm tog'a, qaniydi ha qizim, Sadriddin vinchikni o'g'li, seni Usmoninga o'q ham urardimi desa. Afsus hayot beshafqat. Ajal degan balo so'ramasdan bostirib keladi. Saodat qanday uyga kelganini bilmadi. Uyda ham hech kim yoq edi. Hamma janozada bo'lsa kerak. Uning hayoliga birgina fikr keldi. Ha boshqa iloji yoq. Endi Usmon ham yoq. U urush tufayli bo'shab qolgan molxonaga o'tdi va qoziqqa bog'langan pishiq arqonni qo'liga oldi va stulchani shift oldiga kelg'izib, ustiga chiqdida, sirtmoqni yaxshilab bog'ladi. U Usmon bilan o'tkazgan shirin damlarini entikib esladi-da, bo'yniga sirtmoqni solib, tagidagi stulni tepib yubordi.... Na chora, XIYONATKORning qismati shu. Hayot beshafqat. Qadamingizni o'ylab bosing. Shu o'rinda hayot o'ta beshafqatligiga, asosiy aybdor kim ekanligini aytish qiyinligiga yana bir misol. Betakror shoir Usmon Nosirdan 4 misra: Dezdemona, gunohsiz dilbar, Jigar qonlaringni ichgan kim? Bilaman, Otello, bilaman, Otello haqlimi? Shoir jim....