Mashhur ginekolog professor shunday hikoya qilib bergan edi: «Tug'ruqxonada ilk farzand ko'rayotgan ayolning tug'ishiga nimadir xalal berardi. Qarasak, chaqaloqning boshi, qalin qizlik pardasiga taqalib turgan ekan. Shu pardani qirqqanimizdan so'nggina bola bemalol tug'ildi. Bu holni ayolning eriga aytib berganimda, u ilk oqshomdan buyon rafiqasini qiz chiqmagan — nomussiz, deya o'ylab hanuzgacha iztirobda yurganligi ma`lum bo'ldi». Fikrimizni davom etishdan oldin yana bir maktubni ko'zdan kechirsak: «23 yoshga to'ldim. Mendan katta akamni ikki marta uylantirishdi. Ikkovlari ham, afsuski, qiz chiqmadi. Endi meni uylantirishmoqchi, ammo men qizlarga mutloq ishonmayman. Chunki orzularim akamnikiga o'xshab chippakka chiqishidan cho'chiyman. Yaqin bir do'stim uylanishni rejalashtirayotgan qizi bilan to'ygacha qovushib, ko'nglini xotirjam etmoqchi. Yevro'po mamlakatlarida ham yoshlar to'ygacha bir necha yillar davomida o'zlarini sinashadilar- ku?! Men ham shunday yo'l tutaymi? Qizlik pardasidan mosuvo bo'lgan ayrim buzuqilar nomus belgisini ba`zi do'xtirlar yordamida tiklab olishlari rostmi?» Dastavval, bu masalaga tibbiy nuqtai-nazardan yondoshishdan oldin, ajdodlar o'gitlariga bir nazar tashlash maqsadga muvofiqdir. Zero, buyuk mutafakkir Alisher Navoiy «Hayosizda vafo yo'q, vafosizda hayo yo'q», — deya bejiz aytmaganlar. «Hayo - iymondandir». Shu bois, bu fazilat dinu diyonatli insonlarda bo'lishi tabiiy. Yuqoridagi maktub muallifining barcha qizlarga ishonmasligi asossiz, albatta. Shukrki, yurtimizda bokira, iffatli qizlar ko'pchilikni tashkil etadi, benomuslar esa barmoq bilan sanoqli. Yevro'poliklarning nikohsiz yillab «sinashish» uslubi esa fahshdan o'zga narsa emas. Zero, ulug'larimiz, to'ygacha nomusdan mosuvo bo'lish fohishalikdan dalolat ekanligini bejiz fikratimizga singdirishmagan. O'zbekning «Onasini ko'rib, qizini ol», — degan naqlida ham chuqur mazmun bor. Zero, diyonatli, soliha onalar, ahamiyatli otalar tarbiyasidagi qizlar aslo benomus bo'lmaydilar.