-Javlon aka turiiing. Choy ichamiz. Ota-onamiz ishga ketib bo‘lishdi. 17 ga kirgan bo‘lsangiz ham uyquchiligiz qolmadida. -Uff. Sen ham 10 yildan beri uyg‘otaverib charchamadingmi Maftuna. Bo‘ldi turaman.... Singlim Maftuna yaqinda 15 yoshga kirdi. Shundagina katta qiz bo‘lib chiroyli qizga aylanganiga e‘tibor beribman. Bo‘yi novcharoq,mendan biroz past. Oyoqlari ham uzunroq, balki shunga ozg‘indek ko‘rinar. Sochlari ancha cho‘zilib xipcha belida suzardi. Ko‘zlari katta,meni jigarrang ko‘zlarimdan farqli o‘laroq tim qora(balki shu uchun qo‘yko‘z deb asabiga tegarman)), qoshlarining cheti yaponlarnikiga o‘xshab biroz yuqoridan qayrilgan bo‘lsa ham, o‘rtasi siyrak tuklar bilan tutashgan, bu uning go‘zalligi kafolati. Xudoning o‘zi kechirsin-u ba'zan chetdan qaragandek paytlarim bo‘lgan. Shu uchun boshqa ma‘lumot keltirsam, bo‘yni ham biroz uzunroq bo‘lib havas qilishga arziydi, ko‘kraklari kichikdir, faqat kiyimi bilan ko‘rganim bois biroz oldinga turtib turadi. Lekin orqasi chiroyli shaklga ega ekanligidan uni xushbichim qiz deb hisoblardim. Uni maktabga bir yil oldin berganimiz uchun mana hozir maktabni tugatib, litseyga kirish uchun hujjat tayyorlayapti... -Xo‘sh akam ovqat sizga yoqdimi? -Xaxa, tuxum qovurish bilan maqtanyapsanmi? Ee jinnivoy. -Yoqmasa ana Layloiz kelib pishirsin, tavba. -Ha qo‘shnimiz Laylomi? Sinfdoshing edi a? -O‘zini go‘llikka solishinichi buni. Butun maktabda Layli va Majnun edizlarku sizlar. Akasi Husniddin ham yaqin do‘stiz bo‘lgani uchun gapirmaydi sizga... Laylo. Singlim bilan taqqoslaganda bu boshqa olam. 16 yoshni qarshilayotgan qizchaning qomati qariyb yetilgan edi. Buni ikki kun oldin bo‘lgan sarguzashtimiz misolida aytishim mumkin. Uning ham ota-onasi ishli odamlar bo‘lib ota-onamdek aniq jadvalli insonlar. O‘sha kun akasi Husni tanishgan bir yengiltabiat qizchasini ota-onasi uyga qaytgunicha shaharchani aylanishga olib ketishi bilan maqtangandi. Kino, muzqaymoq, park bahona diydor g‘animat... Menda esa ajoyib fikr keldi Laylim uyida kun bo‘yi yolg‘iz. Telefonda gaplashayotganda akasi ketganiga 20 daqiqalar bo‘lganini aytdi. Bir amallab hozir uyiga borishimga ko‘ndirdim va otlandim. Singlim Maftuna esa hujjat yig‘ish bilan ketgandi... Har ko‘rishganimizda faqat o‘pichlar bilan erkalasam, endi bunaqa vaziyatda ehtiroslar me'yordan ortdi. Lablaridan o‘pib-o‘pib bo‘ynidan bir- kki bo‘sa oldim. Yana yuzlariga boqib chiroyidan zavqlandim. Yelkasidan biroz tushgan sochlarini sarg‘ish qilganida ham menga bu imidji yoqqandi. Qoshlari kamon, burni ixchamgina, lablari kengroq bo‘lgani uchun lazzatlanib tinmay o‘pardim. Yuzlari tiniq va oppoq, qo‘llari nozik, barmoqlari uzun. Yuz-ko‘zlaridan ketma-ket o‘parkanman, tashqi tomondan doim katta deb baholagan ko‘kraklaridan biriga bir qo‘limni qo‘yib sekin mijidim. Ohhh deb yuborgan Laylodan ko‘ra men ko‘proq rohatlandim. Chindan bo‘liq, yumshoq ko‘kraklarini yana yana ezg‘ilaging keladi. 3-4 ta yengil qizlar bilan bo‘lgan paytlarimda ham bunaqa rohatlanmasdim. Chunki men sevadigan idealimdagi qizga birinchi marta teginganim sari ko‘prog‘ini istardim. Shu xayollar bilan berilib,ko‘kraklarini galma-gal ezg‘ilab, yuz,lab, bo‘ynidan o‘pib chap ko‘kragining ustidan bitta so‘rganimda yuragi yana ham dukillab chuqur-chuqur nafas bilan ahhh ahhh immmmm deyayotgan Laylimga yana ham yoqimli qilish uchun o‘ng ko‘kragini ezaverib bu ko‘kragini endi bo‘salarga ko‘ma boshladim. O‘pib, so‘rib, yalab ko‘kraklarini almashtirib endi hirs uyg‘onib yengil tishlay ham boshladim. Inqillashlari yanada ortar jooon jooon joooniiim deb to‘lg‘anardi. Belidan ushlagan qo‘lim pastlab chap sonini qisib qo‘yvordi. Keyin yana silay boshladim. Silab-siypalab ich kiyimi ustidan amini chizig‘iga tez-tez ikki marta yurgazganimda u chuqur oh tortdida bo‘shashib qoldi. Bo‘shalganini bilib namlangan ich kiyimini yechib butkul yalang‘och bo‘lgan badaniga yana hujumlar uyushtirdim. Biroz o‘ziga kelgan Laylo kerib yotgan ikki oyoqlarini ozroq qisdida boshimdan ushlab ko‘kraklariga bosdi. Keyin qo‘yvorib meni ham yechintira boshladi. Ilk martadayoq faollashganiga e‘tibor ham qilmabman. Men ham to‘liq yechingach uni qizligiga zarar yetkazmay yana ikki marta hozirgi holatiga tushganicha turib oxiri bo‘shaldim. Bu hayotimdagi eng lazzatli kun bo‘ldi... Shular xayolimdan lip etib o‘tganda yana singlim javradi: -Buncha sanchqi bilan titkiladiz. Ha yemasaiz bering buyoqqa idishlarni yuvyapman. -Arazlama xay singiljon mana yeb bo‘laman hozir. U yana yuvish uchun qayrilganida qomatiga ko‘z yugurtirdimda bema'ni xayollarga berilmay ovqatlanib bo‘ldim. Bir kundan so‘ng. Odatiy boshlandi kunim. Singlim bilan har doimgiday gap talashib ovqatga o‘tirdim: -Qo‘yko‘z demak bugun bo‘shsan? -Birinchidan, qo‘yko‘z emas qorako‘zman. Ikkinchidan, ketsam nima qilardiz uyda? Yana bechora dugonamni oldiga choparmidiz bezori??? Unga baqrayib qarab qoldim. -Nima Laylo biror narsa dedimi? -Haaa voy. Lablari yana ham shishgani, allaqanday tish izlari-yu, sonlari ko‘karib ketgani haqida vahimalab gapirdi kecha telda hihihi. -Hiringlama. Senga kim qo‘yipti bunaqa gaplarni. Hali uni ko‘ray seni xayolingni buzmasligi uchun boplab urishaman. Xayolingni jamla hoy qiz! -Demak ko‘rgiz kelyapti uni. O‘zi kunduzgi birlarda yoniga bormoqchi edim. Hozir soat 9. Ha mayli yuring ketdik... Na Laylo, na Husni telini ko‘tarar, chaqirgan bilan hech kim chiqmaydi. Qaytmoqchi bo‘lsak qaysidir xonadan yangrab yotgan musiqa endi quloqni e‘tiborini tortibdi. Bolalikdan birga katta bo‘lganimiz uchun yon qo‘shni jon qo‘shni deb biz ham hovliga bostirib kiraverdik. Men bu xonani, sinlim narigisini oldida turib ochishga chog‘landik. Men Husnining xonasini ochib, uyoq-buyoqqa mo‘ralab hech narsa topolmay qaytib yopdim. Layloning xonasi eshigini ochib qotib qolgan Maftunaga biroz hayrat bilan qaradim. Musiqa o‘sha yerdan yangrardi. Tezda yonida paydo bo‘lib ichkariga qaradim. Tamom... G‘azab, alam, nafrat, xiyonat zarbasining qon qaynatuvchi hislari bilan uch kun oldin men erkalagan yotoqda yarim yalang‘och Husnini tinmay urardim. -Nega, nega, nega, nima uchuuun?! Qachon, qachondan beri? Kirganimdan yulqab tortib bor kuchimning bir shapaloqidan yeb xona burchagiga borib qolgan Laylo yig‘lardi. -Bi..rr. Bii...r yiiil. Urma, urma Javlon urma oshna. -Oshna dema iflos sen hech kimsan endi. Axir uni sevardim. Yo‘q, yo‘q axir singlingku hayvooon! Yana bir musht urib ortga qarasam Maftuna yo‘q. -Tuf senlarga dayuslar. Essiz ota-onang! Oxirating kuydi lo‘lilaaar. Yana bir qancha jirkach haqoratlar bilan o‘qday uyidan chiqib ketdim. Singlimni topdim. U xonasida yostig‘iga boshini bosgancha sassiz yig‘lardi. Yoniga o‘tirganimdan keyin meni quchoqlab o‘kirib yig‘ladi. -Aka, akajon men uni sevardim aka. Uni sizni yaxshi ko‘rganimchalik qadrlardim aka. Miyam butkul ezilgandek bo‘ldi. Uni yelkalaridan ushlab siltadim. -Nima?! Gapir Maftuna. U... U iflos senga teginganmidi gapiiir! -Yo‘o‘o‘q. Yo‘q aka yo‘q. Uni sevishimni na u hatto eng yaqin dugonam, singlisi ham bilmasdi akaaa. U battar yig‘lardi. Uni bag‘rimga bosib ko‘z yoshkarimni tiyolmadim. Bir lahzada ikkalamiz ham ayrildik! Ham ilk muhabbatimizdan, ham eng yaqin do‘stimizdan! Nahot singlisini mendek suymasa, Nahot singlim kabi samimiy emas. Shayton vosvosi deb oxirat kuysa Bilingiz bundaylar odamzot emas! Yana bir ijod mahsulimni e‘tiboringizga havola etdim. Yaqinlaringizni seving! Biroq tangri bergan qondoshlik mehri bilan seving. Shayton urgan pastkashlik bilan emas!