Бу хикойани телеграмда окиганман силага хавола киламан. Йокса хузур йокмаса... У (хонанда): - Қиз менинг мухлисам эди. Қайсидир байрамда, бир кундузги пайт гала-концертдан кейин, оғайнилар билан чиқиб, машинага ўтираётсам, 4 та қиз йўл четида туришибди. У қизлар мени кутишяпти деб ўйладим, тўғриси ўйлабман. Улардан бирини менга кўзи тушди-да, секин мен тарафга қараб юриб кела бошлади. Энди уларга оғайниларим ҳам эътибор беришиб, секин бир-бири билан ҳазиллаша бошладилар. Бир оғайним жуда ҳам қитмир эди, у шартта машинадан битта плакатимни олди-да, яқинлашиб келиб қолган қизга узатиб, "дасхат қўйиб берсинми" деди. Қолган 3 та қиз сал эса орқароқда эди. Қиз роса хурсанд бўлгандек кўринди. Кутилмаганда у менга қаради-да: «Сиздан концертда дасхат ололмагандим, номерингизни ҳам ёзиб беринг» деди. Нима қилишимни билмай, секин дасхат ёзиб, сўнг сўрагандек телефон номеримни ҳам бердим. Чунки, у қиз соддалиги тарафданми ёки билмадим нега, менга ростдан ҳам ёқиб қолган эди. Плакатни мени қўлимдан олиб, қизнинг ўзи гап бошлаб қолди: -Ўртоғимни кутиб турибмиз. Бугун мени туғилган куним, концертдан кейин кафеда ўтирмоқчи эдик, у концертга келмади. Баҳонада сизни кўриб номерингизни ҳам олдим. Бу менга катта совға бўлди. Ҳеч қайси хонанда, дасхатига қўшиб, номерини бермаганди. Катта раҳмат. Ўзи, сизни мухлисингизман. Концертда айтган 2 та қўшиғингиз ҳам зўр чиқибди, менга ёқди деди. Бу гапларни эшитиб, роса хурсанд бўлиб кетдим. Билмадим, бир кўришдаёқ у менга ёқиб қолганди. Бу орада қолган дугоналари ҳам келишиб, мен билан суратга тушиб ўзларини қоғозларигами, дасхат қўйдириб олишди. Шу тарзда, танишдик. Ундан телефон номерини олдим, у ҳам ҳазиллашиб ёзиб берди. Вақт ўта бошлади, телефонда гаплашиб юриб, унга боғланиб қолдим. Лекин, негадир, унга дил изҳори қилишга журъат етишмасди менда.... Мен ўзимча унга романтика қилмоқчи бўлдим. Маҳалласига бориб, эшигининг тагига гул билан шоколад қўйиб келдим. Лекин, ичига кимданлигини ёзмадим, атайлаб, қани кимдан экан деб, қизиқсин, дедим. Кетма-кет бир ҳафта, ҳар куни шу ишни қилдим. Гўёки, шундай қилсам, у бу мени ишим эканини билиб, мени севиб қоладигандек))) Менинг бу ишимга ота-онасининг муносабати қандай бўлиши-ю, маҳалла-куй бунга нима деб қарашлари ҳақида, ўйламабман ҳам. Бу орада, мендаги ўзгаришларни оғайниларим ҳам сезиб юришган экан. Улардан бири "ҳа севиб қолдингми" деди. Тўғриси, мен унга бўлган севгимни ҳаммага айтгим келарди! Лекин, фақат унинг ўзига айта олмасдим холос. Хуллас, оғайнимга тўғрисини, уни севишимни, унга уйланмоқчилигимни айтдим. Ширин хаёлларга берилиб, романтик ҳаракатларни амалга ошириб юрганимда, тўққизинчи куни телефоним жиринглади ва у мен билан учрашиб олмоқчилигини айтди. Ўзимча романтикаларим унга ёққан, деб минг бир хаёлларга берилдим. Унга атаб гул ва совғалар сотиб олдим. Хиёбонда учрашдик. Уни хурсанд қиёфада кўраман деб ўйлагандим. Қарасам, кўзлари тўла ёш, жаҳл билан келди-да: Сизми ҳар куни остонамга бир нималар қўйиб кетадиган? - деди. Унинг гап оҳангидан кўпроқ, "бунга нима ҳаққинг бор?" - дегандек эшитилди. Бир зум ўтмай, у ўша хаёлимга келган сўзни ҳам айтди: - Нима ҳаққингиз бор бундай қилишга? Зўрға гапирдим: - Мен... мен сени севаман... Қиз бир зум менга тикилиб қолди-да, кейин жаҳл билан: - Нечта қизга айтгансиз бу гапни? - деди. Жавоб бериб улгурмасимдан: - Фақат сенга айтдим деманг, хўпми? Барибир ишонмайман! - Нега ахир? Бу сўз юрагимдан отилиб чиққандек бўлди. - Ишонганимда нима? - деди у менга қараб, - ахир мен барибир сизни севмайман! - Ахир ўзинг, мухлисингизман деб... Қиз менга ҳайрон тикилди: - Мухлисман дегани, сизни севаман дегани эмас! Мен сизни шунчаки севгандим, шунчаки мухлис сифатида холос! Нима дейишимни билмай қотиб қолдим. - Нима қилиб қўйганингизни биласизми? - гапида давом этди у. Ахир мени ва оиламни бутун маҳаллага шарманда қилдингиз-ку! Ота-онам маҳаллада бош кўтара олмай қолишди, 3 та қизини биттасини ҳам эплай олишмаяпти, қизларининг ўйнашлари, уйлигигача келиб, ҳар хил нарсалар ташлаб кетишяпти деб, бутун маҳалла гапиряпти! Ким кўрса, йигити бор, нарса ташлаб кетади, деб устимдан куладиган бўлди! Камига остонамдан совчи қадами узилди! Оилада каттаси бўлсам, мендан кейин 2 та синглим бор! Йигити бор экан деб, фотиҳа қилмоқчи бўлганлар ҳам ўтган куни айниб кетишди! Бу ёқда бўлса, оғайниларингиз телефон қилиб, тинчлик беришмайди. Танишаман деб, ҳали униси телефон қилади, ҳали буниси телефон қилади! Сизларда ўзи уят-андиша борми? Маҳалла, ота-она деган нарсаларни биласизларми? Ё ҳамма хонандалар мухлисларига шунақа муносабатда, ғалати ҳаракатлар қилишадими? - Бас қил! Беихтиёр бақириб юбордим. Оғайниларим ҳақидаги гапидан кейин жаҳлим чиққанди. Чунки, ростдан ҳам оғайниларимни шунақа одатлари борлигини билардим. Лекин, мен уйланаман деган қизга, шунақа қилиқ қилишганига жаҳлим чиққанди. Беихтиёр ўйлаганларимни гапириб юбордим: - Яхшиси, менга турмушга чиқ! Уни дарҳол рози бўлди, деб ўйлагандирсиз? (афсус билан) Қаёқда? Бу "таклиф"ни эшитиб, .юзимга илгари кўрмагандек тикилиб турди-да: - Дунёда ота-она деган нарсалар ҳам борлигини биласизми? Ёки сизларда бошқачами? Ҳа, сизларга севги, уйланиш ҳам реклама,тўғрими? Шунчаки, атрофдагиларга кўрсатиш учун кимдир керак бўлган сизга, ўшанга мен тўғри келиб қолибман-да! - Ниятим жиддий! - унга қанча тушунтиришга уринмай, бари бефойда бўлди! У очиқ-ойдин мени севмаслигини, уни тинч қўйишимни, мени деб ота-онаси уни роса уришганликларини, хонандаларни унинг оиласидагилар "енгилтак" дейишларини ва бошқа бир қатор гапларни айтиб, мен билан бир умрга хайрлашди. Кетиш олдидан яна жаҳл билан: - Икки дунёда ҳам, шоубизнесдаги одамга тегмайман! Сизлар бошқаларни туйғусини ўйинчоқ қиласизлар, сизлар билан шунчаки муомала қилиш керак! Мен ҳам сизни шунчаки қўшиқларингизни ёқтиргандим. Шунчаки севгандим, бу шунчаки ўткинчи туйғу эди... Сиздаги гаплар ҳам менга қарата айтилаётган шунчаки сўзлар, эртага бошқаларга ҳам айтиб кетаверасиз.... деб кетди. У кетди... ўзи билан мени севгимни ҳам олиб кетди... Қўлимда гуллар билан хиёбонда қанча турдим билмайман, бир пайт қизларнинг қий-чувидан ўзимга келдим. Хиёбонда бир нечта қизлар мени таниб қолиб, қий-чув қилиб, дасхат сўрашди. Ёзиб бердим. Кейин эса, қўлимдаги гул ва нарсаларни ҳам уларга бериб юбордим. Жаҳл устида нима қилишимни билмай, бориб, оғайниларим билан уришдим. Улар ростдан ҳам унга қўнғироқ қилиб, ҳазиллашмоқчи, менга уни синаб беришмоқчи бўлишибди. Роса жаҳлим чиқди. Эртаси куниё маҳалласига бордим. Кечирим сўраб, ярашмоқчи, ота-онаси билан танишиб, совчи жўнатиш учун келишиб олмоқчи бўлдим. Чунки, ростдан ҳам мени ниятим жиддий эди! Маҳалласига келиб, уйини роса чақирдим, ҳеч ким очмади. Охири ёнидаги қўшниси чиқиб, улар уйини қулфлаб, бу маҳалладан бутунлай кўчиб кетишганлигини, уйини сотувга қўйишиб, калитини қўшнисига ташлаб кетишганлигини айтди. Чунки, чиндан ҳам, мени қилмишларим сабаб, маҳаллада роса гап-сўз кўпайибди. Мен ўзимнинг қилган ишларим билан уларнинг оиласига роса ташвиш келтирибман. Камига қўшниси ҳам, "Охирги пайтларда нуқул эшикларини тагига нарсалар ташлаб кетишарди, қизларининг бирортасини бўйида бўлиб қолдими дейман, шошилинч кўчиб кетишди" деса бўладими? Хуллас, қўшниси қаёққа кўчиб кетишганини ҳам айтмади... Мана ҳозир ҳам уни қидириб топгим келади. Лекин, оила қурган бўлса, унга муаммо туғдирмай дейман. Ахир у мени шунчаки севган холос.... Шунчаки, беғуборгина... хонандалигимга мухлис сифатида севган холос!